Kadar Jenayah Kanak-Kanak Meningkat
Apakah Akta Kanak-Kanak 2001 ( AKK 2001) Tidak Difungsikan ?
Beberapa tahun yang lalu AKK 2001 berkuatkuasa menggantikan Akta Mahkamah Juvana 1947. Akta baru ini telah merangkumkan tiga akta di dalam satu( 3 dalam 1) - iaitu Akta Mahkamah Juvana 1947, Akta Perlindungan Kanak-Kanak 1994 dan Akta Perlindungan Wanita Dan Gadis 1973.
Kejadian perlanggaran undang-undang dikalangan kanak-kanak dibawah umur 18 tahun semakin menjadi-jadi. Di antaranya mencuri motosikal, mencuri kabel, memecah masuk bangunan, dadah, mencabul kehormatan, merogol, membunuh dan pelbagai jenis kesalahan lagi.
Masyarakat mula melahirkan kebimbangan. Rumah mereka tidak selamat. Asyik-asyik diceroboh. Kenderaan masyarakat terutama sekali motosikal hilang bukan sahaja di tempat letak kenderaan, malah di pejabat, di pasaraya, di rumah dan di pelbagai tempat lagi. Perangkaan Jabatan Kebajikan Masyarakat menunjukkan bahawa angkanya semakin meningkat.
Vandalisma tempat awam dan harta persendirian menjadi sasaran kanak-kanak.
Diantara faktor yang dikaitkan ialah; kedegilan kanak-kanak tanpa rasa takut, kegagalan ibubapa memberikan pengawalan yang jelas terhadap anak jagaan mereka, kanak-kanak dimanjakan datuk dan nenek, sikap kanak-kanak yang sering terlepas dengan bon jaminan, pengaruh rakan sebaya, keadaan ekonomi yang tidak menentu, kegagalan institusi pendidikan memaklumkan kadar jenayah yang meningkat di premis mereka, kepupusan nilai-nilai keluarga terdekat, kurang kesedaran siviks, kurang juga didikan keagamaan dan sebagainya.
Kes mencabul dan merogol semakin meningkat. Kegagalan pihak polis mendakwa di atas alasan tiada bukti, kegagalan kanak-kanak mengecam mangsa, ketidak cukupan saksi untuk pengesahan bahawa rogol telah berlaku, kelemahan dalam laporan perubatan di atas pelbagai sebab, kurangnya kerjasama keluarga mangsa di atas pelbagai kerenah, kurangnya bantuan proffessional dan lain-lain sebab lagi.
Nampaknya sudah sampai masanya bagi pihak JKM untuk mengubah strategi ketika berada di Mahkamah Kanak-Kanak. Syor mereka perlu mengambilkira kesusahan orang ramai, kos kerosakkan harta masyarakat dan negara, kepayahan PDRM menangkap pesalah, disamping menilai tahap ekonomi keluarga, kekerapan kanak-kanak melakukan kesalahan, keadaan kesihatan dan tahap pemikiran kanak-kanak, pandangan masyarakat dan jiran serta syor JKM selain dari bon jaminan.
Seksyen 91 AKK 2001 jelas memberikan pilihan dalam perintah mahkamah. Kebrangkalian memerintah supaya kanak-kanak diberikan jaminan bon dan melapor diri kepada pihak JKM nampaknya disalahertikan oleh kanak-kanak dan keluarga.
Lihat perangkaan tahun 2000 - 2004 ini.
Kejadian perlanggaran undang-undang dikalangan kanak-kanak dibawah umur 18 tahun semakin menjadi-jadi. Di antaranya mencuri motosikal, mencuri kabel, memecah masuk bangunan, dadah, mencabul kehormatan, merogol, membunuh dan pelbagai jenis kesalahan lagi.
Masyarakat mula melahirkan kebimbangan. Rumah mereka tidak selamat. Asyik-asyik diceroboh. Kenderaan masyarakat terutama sekali motosikal hilang bukan sahaja di tempat letak kenderaan, malah di pejabat, di pasaraya, di rumah dan di pelbagai tempat lagi. Perangkaan Jabatan Kebajikan Masyarakat menunjukkan bahawa angkanya semakin meningkat.
Vandalisma tempat awam dan harta persendirian menjadi sasaran kanak-kanak.
Diantara faktor yang dikaitkan ialah; kedegilan kanak-kanak tanpa rasa takut, kegagalan ibubapa memberikan pengawalan yang jelas terhadap anak jagaan mereka, kanak-kanak dimanjakan datuk dan nenek, sikap kanak-kanak yang sering terlepas dengan bon jaminan, pengaruh rakan sebaya, keadaan ekonomi yang tidak menentu, kegagalan institusi pendidikan memaklumkan kadar jenayah yang meningkat di premis mereka, kepupusan nilai-nilai keluarga terdekat, kurang kesedaran siviks, kurang juga didikan keagamaan dan sebagainya.
Kes mencabul dan merogol semakin meningkat. Kegagalan pihak polis mendakwa di atas alasan tiada bukti, kegagalan kanak-kanak mengecam mangsa, ketidak cukupan saksi untuk pengesahan bahawa rogol telah berlaku, kelemahan dalam laporan perubatan di atas pelbagai sebab, kurangnya kerjasama keluarga mangsa di atas pelbagai kerenah, kurangnya bantuan proffessional dan lain-lain sebab lagi.
Nampaknya sudah sampai masanya bagi pihak JKM untuk mengubah strategi ketika berada di Mahkamah Kanak-Kanak. Syor mereka perlu mengambilkira kesusahan orang ramai, kos kerosakkan harta masyarakat dan negara, kepayahan PDRM menangkap pesalah, disamping menilai tahap ekonomi keluarga, kekerapan kanak-kanak melakukan kesalahan, keadaan kesihatan dan tahap pemikiran kanak-kanak, pandangan masyarakat dan jiran serta syor JKM selain dari bon jaminan.
Seksyen 91 AKK 2001 jelas memberikan pilihan dalam perintah mahkamah. Kebrangkalian memerintah supaya kanak-kanak diberikan jaminan bon dan melapor diri kepada pihak JKM nampaknya disalahertikan oleh kanak-kanak dan keluarga.
Lihat perangkaan tahun 2000 - 2004 ini.
1 comment:
kes rogol kanak-kanak selalu terjadi. siapa setan yang selalu buat kerja ini.
Post a Comment